bielić — ndk VIa, bielićlę, bielićlisz, biel, bielićlił, bielićlony 1. «malować mlekiem wapiennym zwłaszcza świeże tynki w budynkach, płoty itp.; białkować» Bielić mieszkanie, ściany. Bielone chaty. ∆ Bielić drzewa «smarować pnie drzew mlekiem wapiennym w … Słownik języka polskiego
bielić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyróżniać się na tle białym kolorem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bielą się kwitnące sady {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Ѣ — Буква кириллицы Ѣ Кир … Википедия
Западнославянские языки — Западнославянская Таксон: группа Ареал: Польша, Чехия, Словакия, Германия Число носителей: свыше 60 млн … Википедия
Ѣ (кириллица) — Буква кириллицы Ѣ Кириллица А … Википедия
polnische Sprache. — pọlnische Sprache. Die polnische Sprache gehört mit dem Tschechischen, dem Slowakischen und dem Ober und Niedersorbischen zu den westslawischen Sprachen (slawische Sprachen). Innerhalb dieser bildet sie mit der im 18. Jahrhundert erloschenen… … Universal-Lexikon
bielenie — n I rzecz. od bielić … Słownik języka polskiego
bielicowanie — n I «proces powstawania bielic» … Słownik języka polskiego
bielnik — m III, D. a, N. bielnikkiem; lm M. i 1. → bielarnia Bielić płótno na bielniku. 2. B.=D. bot. «Candida albicans, drobnoustrój należący do drożdżaków, wywołujący bielnicę» … Słownik języka polskiego
blichować — ndk IV, blichuję, blichujesz, blichuj, blichowaćował, blichowaćowany «bielić tkaniny, papier itp. na powietrzu lub środkami chemicznymi» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
